Het Agile principe dat elk Scrum team een gedeelde verantwoordelijkheid heeft, blijkt in de praktijk niet zo vanzelfsprekend te zijn. Het klinkt natuurlijk mooi en aanlokkelijk, maar de waarheid gebiedt te zeggen dat de meeste mensen niet zonder meer bereid zijn om zich in te zetten voor een gezamenlijk doel. Helaas: de menselijke natuur zit toch een beetje anders in elkaar.
Het begrip 'gedeelde verantwoordelijkheid' kan zelfs remmend werken - dat wordt 'sociaal luieren' genoemd.
Een minder onschuldig voorbeeld hiervan is het 'Bystander Effect': terwijl 10 mensen op de kant staan toe te kijken verdrinkt er iemand en niemand steekt een hand uit.
Wat betekent dit nu voor de samenwerking in Scrum teams, waarbij als beloning wordt gesteld dat onder de streep iedereen in het team effectiever is?
Scrum is een teamsport – maar je kunt een ander teamlid pas helpen of coachen als je je eigen zaken in orde hebt.
Bovendien kun je een ander teamlid pas echt aanspreken op het uitvoeren van de taken als je je eigen taken op orde hebt.
Kortom: je kunt alleen voor een ander zorgen als je voor jezelf kunt zorgen.
Pas daarna kan het teamgevoel groeien, en zal er een voedingsbodem zijn voor de befaamde 'gedeelde verantwoordelijkheid' in Scrum.
Lees meer over dit onderwerp in dit artikel met de veelzeggende titel:
Gedeelde verantwoordelijkheid in een Scrum team is geen vanzelfsprekendheid.